''creation is a patient search''

bölüme başlamadan önce akademik odaklı tekinsizlikle bu denli içli dışlı olduğunu bilmiyordum. ''o ne?'' dersen tanım, tanım devamı örnek veya bakınızdan oluşan üçlemeyle karşılık veremem, nereden geldiği belli olmayan yaşam enerjisi misali birden uzaklaşırım yanından. buna rağmen bu tekinsizliğin pek çoğumuzun motivasyon kaynağı olduğunu düşünüyorum. aksi halde bu kadar insan sabahın köründe pattex koklamak için ikarus'lara doluşmaz, 50'ye 70 çantalarla gökyüzünde rüzgar sörfüne yeltenmez, meydanlarda bazukalarla dehşet saçmaz ya da arkadan öne paso uzatmak için 35 yeni türle diyaloğa girmezdi. sırf haftanın ortası olduğundan çarşamba akşamları biyerlerekaçalımakşamı olmaz, cumartesi akşamları eğlenmeye çalışan bir güruh peydahlanmazdı. en azından bunlar olmazdı. en azından bunlara anlam veremiyorum. her sabah bir elinde kahve omzunda havluyla mecidiyeköy semalarında kendini doğal seçilime adayan arthur'lardan bahsetmiyorum bile.

insanların hala şiir yazmaları ne kadar anlamsızsa mimarlık da o derece anlamsız. (oha) 6 seneye yayılması gereken disiplini 4 seneye indirirsen ben o okulu 8 senede bitirir, tasarlayamadığın boşlukları bir bir doldururum. ennis house'un duvarlarına dokunup sapıkça zevk almak varken kitsch'in allah olduğu diyarda kalkıp ''creation is a patient search'' dersen fularından başkasıyla ilgilenemem bebeğim. mimari ödüllü ekipleri, projeleri gördükçe sonu belli filmin oyuncusu gibi hevesim kaçıyor, gidip senaristi tekmelemek istiyorum. daha deneyimli olana hayranlığım, o insanın sadece ama sadece meslekte benden daha çok zaman geçirdiğini düşündüğümde eriyor, serbest olarak dolaşmaya başlıyor, insanların arasına karışıyor, kimseye değmeden taş kesiliyor. goethe'nin tabirini tahrip edip ''taş kesilmiş heves'' i dikiyorum karşısına. ve sen hala sunum yapıyorsun. hala beylik laflarını sıralıyorsun. sen sunumunu yaparken ben ''yaptın da n'oldu?'' diyorum, aslında hiçbir şeyi dönüştürememiş olsan da alkış beklentin karşılığını buluyor ve buna ben de katılıyorum.